داستان
من ...تو ...او
-طلوع خورشيد ساعت 6بامداد.بنابرمصوبه جديد،شروع كارساعت 7صبح
مي باشد....
مجري مي گويد وبازآقابه عادت هرشب ساعتش راازگوشه ي تخت
مي آورد وباصداي مجري تنظيم مي كند.هي دستش مي لرزد .كوك
را مي چرخاندومي چرخاند. عقربه كوچك وقرمز بايك حركت دوراني ،
بالاخره روي 6 مي ايستد.همه چراغ هاراخاموش مي كنم ومي گويم:
((قرارنيست ساعت 6 بيدارباشي ...تمام شد...چندباربگويم..
آقاتمام شد. ))
((همين كه سپيده بزند ،تلفن مي زنم ودخترهام رانهاردعوت مي كنم
هرچندهنوزحقوق ندادند...دورمان شلوغ باشد بهتراست.))
دراز مي كشم روي تخت .نورتلوزيون مي پاشدتوي چشمهام ،انگارفلفل
باشد،مي سوزدومي خارد. درد مي پيچد توي كمرم .دست زيربالشت
مي برم وحكم كاغذي راصاف مي كنم.
دخترم مي گفت: ((هروقت بي قراري كردبدهيد دستش تايادش
بيايد...))
به پهلو مي خوابم وپشت مي كنم به آقاوتلوزيون.
رومي كنم به توكه ازوسط مستطيل دست انداخته ای گردن او.
صداي قيژ تخت باصداي مجري درهم می شود.
خواب پرپرمي زند توي چشمهام . تنهاچيزي كه مي تواندآرامم كنداين است كه
بلندشوم وقاب راازروي ميز توالت بردارم وپرت كنم .باصداي شكستن قاب شايد
مجري خفه خون بگيرد. معمولا باصداي شكستن چيزي ساكت مي شويم .
مثل ديشب كه هي غرزدم ((خرجي نداريم پس اين حقوق چي شد؟))
آقا گفت: ((هنوزآخرماه نشده ...تلوزيون هم چيزي براي ما اعلام نكرده ...
موقع ش كه شد...))
-بازگفتي تلوزيون ....يعني منتظربمانيم تا...
مي خواستم دوباره غربزنم . ليوان چاي راپرت كردوكوبيد به ديوارروبه رو.
لكه ي قهوه اي چاي پخش شد روي سفيدي گچ ديوار. لكه ي قهوه اي خشك
شد.حالا شبيه گربه اي شده كه موي تنش سيخ شده باشد. فكركردم الان
است فلاسك چاي رابردارد وبكوبد. بدون فلاسك هم كه نمي توانم چاي دم كرده
راگرم نگه دارم تاعلاج سردرد لعنتي م باشد.
گفتم: ((باشد...باشد...اصلاهيچي ... هروقت اعلام كردند))
فلاسك راپايين آورد.شيشه اتاق نشكست .نيازي هم به جاروكردن نبود.
باكمي رب گوجه وبرنج هم مي شد نهارفرداراپخت .باهمه ي اين ها بازهم دلم
مي خواهدقاب رابشكنم . حتي اگرتامدت ها گرفتارجمع كردن شيشه خرده ها
ازلابه لاي پرزهاي قالي باشم .
تو هنوزنگاهم مي كني .شقيقه ات راچسبانده اي به شقيقه او.
گفتي : ((دست هايمان راقلاب كنيم آقا؟))
اوگفت: ((راستي چرابه من مي گويي آقا؟ هنوزجوابم راندادي خانم؟))
دستهايتان گره خورد.
تو مي خندي ولي زيرچشمهات چين نيفتاده . گيس هاي بافته ات راانداخته اي
دوطرف پستان ها. گردنبندنامزدي ات افتاده بين شان . شايد يك روز قبل بودكه
مي خواست بياندازدگردنت.هرچه كردنتوانست قزن زنجير راقفل كند. اولين باربود
كه دست مردي پوست گردنت رالمس مي كرد . نمي دانم قزن رااوبست یاتو...
اوهم مي خندد. موهايش راانداخته يك طرف پيشاني . سيگاري بين لبهاش
نيست .چشمهاش برق مي زند.انگارآروزهاي زيادي دارد. سبيل هاي كوتاه
وسياهش كش دار شده،بااينكه عكاس نگفته بود((لطفالبخندبزنيد)) توخنديده بودي .
اوهم همينطور.
دستم حكم كاغذي رالمس مي كند.
برمي گردم .صداي قيژ تخت بلند مي شود.
آقاهنوزخيره مانده به تلوزيون .نيم رخش به من وتوست . امانگاهمان نمي كند.
سينه اش خس خس مي كند. ابروهايش رادرهم كشيده ،پيشاني اش پرشده از
خط هاي درهم . تكان نمي خورد. فقط گاهي دست مي كشد به فرق خالي
سرش ياسبيل هاي جوگندمي .حلقه هاي دود سيگارپخش مي شود اطراف
تلوزيون . گربه ي قهوه اي روي ديوارنگاهم مي كند. چشمهاش توي تاريكي
برق مي زند.موبه تنم بلند مي شود. پرزهاي سيخ شده اش تنم رامی لرزاند.
-كتم را اتوزدي خانم ؟ديروزرئيسمان غرزد....
مي دانم ديروز يعني سال هاپيش . دست مي برم طرف كاغذ زير بالشتم.
مي خواهم بگيرم جلوش تادوباره بخواند.مي دانم بي فايده است .هيچ
نمي گويم .فقط نگاه مي كنم به جوراب هاي تاشده اي كه گذاشته بالاي سرش .
كتش روي رخت آويز است . ولي عصايش را نگذاشته كنارشان .گمان مي كند
مي تواند بدون عصاراه برود.
برمي گردم .صداي قيژ تخت بلند مي شود.
توازگربه نترسيدي .چون هنوزمي خندي .او هم پشت شيشه مستطيل
بي تفاوت نشسته ولي دستش نمي لرزد.عكاس گفته بود:
((تكان نخوريد))
پلك هام روي هم مي افتند .همه جاسياه شده است .
قاب رابرمي دارم ومي كوبم به صفحه تلوزيون .شيشه هاي ريز شده مي پاشد
روي تن گربه قهوه اي . تخت پر مي شودازشيشه هاي ريز.
من وآقا روي شيشه ها چمباته مي زنيم .
گربه مي گويد: ((ميو ... ميو...))
من وتو مي گوييم : ((ميو...ميو...))
توازقاب بيرون مي پري ومي روي توي تنم . ديگرزانوها وكمرم درد نمي كند .
اوهم باصداي بلند مي خنددودست هايم را مي گيردوبهت زده نگاهم مي كند .
سرم رابو مي كشد وميان انبوه موهايم مي گويد:
((ميو ...ميو...))
نورتلوزيون مي پاشدتوي چشمهام .سعي مي كنم پلك هاي سنگينم رابازنگه
دارم .
برمي گردم .صداي قيژ تخت مي آيد.
ازلاي پلك هاي نيمه بازنگاهش مي كنم . آقابه مجري خيره شده وبادقت گوش
مي دهد.من دستش را مي كشم. كنترل تلوزيون ازدستش مي افتدگوشه تخت .
نورتلوزيون قطع مي شود .
- لباسهام راآماده كردي ؟ جوراب هام را؟ فردابايدساعت 7 سركارباشم ... تلوزيون ....
لبم رابرلبش مي گذارم ودود سيگاررا مي بلعم .دست هايم راقلاب مي كنم
دورگردنش . روي گوش هايش رابابازوهايم مي گيرم تاصدايي نشنود.
دكترگفته بود: ((بايد مدارا كنيد ...به مرور فراموش مي كند ... سي سال
تكراركرده ، كم نيست ... به مرور شرايط جديد را مي پذيرد ))
آقا فقط نگاهم مي كند . سرش را مي گذارم روي سينه اي شل شده ام .
مي دانم آرام مي شود . چشمهايش را مي بندد. احساس خوبي دارم .
تنم گرم شده . دست هايش نمي لرزد . انگشتهاشمي لغزد روي پوست گردنم .
سالهاست جاي خالي گردنبند رالمس كرده ولي هيچ وقت سئوالي نپرسيده .
دستش سر مي خورد . ناگهان ساعت زنگ مي زند .تنش ميان دست هايم
مي لرزد. از من جدا مي شود ودنبال كنترل تلوزيون مي گردد. لنگ لنگان به
طرف كليد برق مي رود. چراغ راروشن مي كند.
- لباسهام ... لباسهام كجاست؟ ديرم شده ...
اززيربالشت حكم كاغذي بازنشستگي اش رابيرون مي آورم وپرت مي كنم
جلويش. اعتنايي نمي كند و مي گويد: ((امروز هم بي صبحانه بروم ؟ كتم رااتو
زدي؟))
صداي زنگ ساعت قطع نمي شود.
برمي گردم .صداي قيژ تخت مي آيد .
توهنوز پشت شيشه ي مستطيل نشسته اي خندان ودست درگردن او .
انگارهيچ نمي بيني !
خسته شدم . ديگر نه به اين پهلو مي خوابم كه آقاراببينم وتلوزيون را .
نه به آن پهلو كه تورا .اين طور تخت هم كمتر قيژ قيژ مي كند .
روي كمر مي خوابم .درد مي پيچدتوي تنم . گربه چنگ مي زند روي ديوار.
عقربه ساعت روي 6 ايستاده است .